Sadhana Forest heeft als logo 'A Forest to Grow People'. Wat op het eerste gezicht lijkt op een herbebossingsproject met in- en uitstromende internationale vrijwilligers, blijkt een veel diepere indruk te maken wanneer je een paar dagen in Sadhana doorbrengt. Ik leerde er in een gemeenschap en als een gemeenschap leven: de collectieve maaltijden in kleermakerszit in een cirkel op de vloer van de hoofdhut, de ochtendenergieliedjes bij zonsopgang, de motivatie van iedereen om duurzaam en bewust te leven, geen dierlijke producten, geen suiker of suikerriet van slavenplantages, geen unfaire verwerkte producten vol kleur- en bewaarmiddelen, geen drugs en geen geld... De vrijwilligersshiften bracht ik door in de keuken onder het muggennet. Elektriciteit (van de zonnepanelen) was er alleen tussen 2 en 4, maar dat kon ons niet deren. Ook water ging niet door een energieverslindend pompsysteem, maar pompten we met de hand in emmertjes, maaltijden verwarmden we in grote potten op houtzuinige stoofkachels. Wat we klaarmaakten kwam volledig van lokale, eerlijk (door donaties) betaalde (of geruilde) producten om Indische bioboeren een steuntje in de rug te geven.
Ik herinner me nog dat Aviram, die het project zes jaar geleden oprichten met zijn vrouw en dochtertjes, de hut binnenkwam met de welgekende 'announcement' groet. De aardbeving in Haite lag een week achter ons en bracht herinneringen naar boven aan de tsunami, die ook in Auroville grote schade toebracht. Aviram had net een mail gekregen uit Santa Domingo van een professor die over Sadhana Forest had gehoord en geloofde dat een project als Sadhana ideaal zou zijn om Haiti en diens armste inwoners zelfvoorzienend te maken in tijden van natuurrampen. De aardbeving in februari was niet de grootste reden voor het massale dodental. Nee, het feit dat de bevolking achterbleef zonder elektriciteit, water, voedsel en onderdak zorgde voor het droeve lot van veel te veel slachtoffers. Een gemeenschap die niet afhankelijk is van een fragiele infrastructuur zou veel minder van deze gevolgen ondervinden en dus makkelijker in staat zijn levensbedreigende rampen te overleven. Aviram sprak vol begeestering, ook al besefte hij dat uit het niets een nieuw Sadhana Forest uit de grond stampen, en dat aan de andere kant van de wereld, geen sinecure zou worden, zeker in de wetenschap dat een nieuwe aardbeving om de hoek kwam gluren met een grijnzende schaal van richter. Hij, noch een team van vrijwilligers die zich rond hem schaarde, lieten zich niet ontmoedigen en besloten het te proberen. Een spoedjacht naar materiaal, internationale steun en vrijwilligers volgde. Dat was het moment dat ik, vanuit Sadhana Forest, een beroep deed op de Wereldwinkel VU, die prompt een geslaagde Smoothieful Day organiseerde waarvan de volledige opbrengst (en zelfs een beetje meer) van 250 euro naar Sadhana Haiti ging.
Ondertussen is de tienkoppige groep van vrijwilligers uit Finland, India, Australia, VS, Engeland en Israel al een maand in Haiti. Zij werken samen met een organizatie met de naam Amurtel die zich al 20 jaar met ontwikkelingshulp in Haiti bezighoudt. Veel van hun werk focust op onderwijs en emancipatie. De afgelopen maand zijn ze volop aan de slag gegaan met het eerste en belangrijkste onderdeel van het project: waterconservatie, een magische manier om van een droog land vruchtbaar te maken. Net als in Sadhana Forest India vangen ze door middel van handgegraven grachten en dijkjes regenwater op dat langzaamaan een schijnbaar nutteloos stukje land omtovert tot een bos/moestuin! De Wereldwinkel donatie is goed besteed!
Wie meer wil lezen over Sadhana Forest en het Haiti project kan terecht op
www.sadhanaforest.org
-- Veerle Vrindts
